Emissiehandel (EU ETS) is een marktinstrument waarmee de Europese Unie de uitstoot van broeikasgassen kosteneffectief wil verminderen om zo haar klimaatdoelstellingen te realiseren. De handel in emissierechten is feitelijk de handel in emissieruimte: het recht om een bepaalde hoeveelheid broeikasgassen uit te stoten. Doordat vragers en aanbieders handelen in emissierechten, krijgt broeikasgasuitstoot een prijs. EU-ETS is een zogenaamde cap and trade-systeem, waarbij een totaal plafond voor de Europese Unie afgesproken wordt. Binnen dit plafond mag emissieruimte in de vorm van emissierechten worden verhandeld. Bedrijven die deelnemen aan emissiehandel krijgen jaarlijks een hoeveelheid gratis emissierechten toegewezen. Daarnaast zijn emissierechten te verkrijgen via de veiling of de markt.
Op Europees niveau is de EU-ETS herzien, zodat bedrijven eerder gaan investeren in schonere technologie dan dat zij (goedkope) emissierechten kopen. De bedoeling is dat Europese afspraken ten aanzien van het EU-ETS en het reductiedoel voor 2030 worden vastgelegd en gehaald
De jaarlijkse verlaging van het emissieplafond wordt vanaf 2021 vergroot van 1,74% naar 2,2%, om hiermee tot 43% emissiereductie in 2030 ten opzichte van 2005 te komen. Deze doelstelling komt overeen met de Overeenkomst van Parijs. Hiernaast wordt het teveel aan emissierechten (die de prijs drukken) van de markt gehaald.
Deze herziening op Europees niveau door Richtlijn 2018/410, wordt geïmplementeerd in de Nederlandse wetgeving, waaronder de Wet milieubeheer (onderdeel van de milieuwetgeving). Gedetailleerde informatie hierover vindt u in de memorie van toelichting in de RDMG Databank.
De herzieningswet treedt in werking op een nader te bepalen tijdstip.